Eğer bir tünel kazıp dünyanın bir tarafından öteki tarafına hakikat delik açarak içine atlarsak başımıza gelen birinci şey yerçekiminin tesiriyle hızlanmaya başlamamız olurdu. Yerçekimi bizi tünelin içine hakikat çekerken süratimizi giderek artırırdı.
Tünelin ortasına, yani Dünya’nın merkezine gerçek yaklaştıkça bizi aşağı çeken kütle azalırdı. Yani yerçekimi kuvveti Dünya’nın merkezine yaklaştıkça azalırdı. Hasebiyle süratimiz azalacak ve sonunda merkez noktasına ulaştığımızda bizi her istikametten eşit çekim kuvveti etkileyecekti.

Eğer tam merkezde olsaydık tüm taraflardan eşit yerçekimi kuvveti ile sıkışıp kalırdık. Fakat bu tünel seyahatinde biz atladığımız için saniyede 11 kilometreden fazla bir süratle hareket ederiz ve bu süratle merkezi geçip Dünya’nın öbür tarafına hakikat yol almaya devam ederiz.
Fakat tekrar yerçekiminin aykırı tesiriyle süratimiz yavaşlar ve tünelin öbür ucuna ulaştığımızda durma noktasına geliriz. Şayet bizi orada yakalayacak kimse olmazsa yerçekimi yine devreye girer ve tekrar başladığımız noktaya hakikat düşmeye başlarız. Bu süreç bizi sonsuz bir ileri geri hareketine sokardı. Böylelikle tünelin içinde daima bir salınım yapardık.
Bu farklı senaryo yerçekimi, sürat ve Dünya’nın kütle dağılımı üzere fizik kurallarına dayanarak tasarlanmış olsa da günümüz teknolojisi ve jeolojik yapılar nedeniyle uygulanabilir değil. Çünkü insanların kazdığı en derin çukur 1970’lerde Sovyetler Birliği tarafından açılan Kola Muhteşem Derin Sondaj Çukuru’dur.
Ancak bu çukur bile yer kabuğunun sırf üçte biri kadar derinliğe ulaşabilmiştir. Dünya’nın kabuğu çekirdeğe hakikat çok yüksek sıcaklıklara ve basınca sahip olduğundan bu türlü bir tünel açmak günümüz teknolojisiyle mümkün değil.
Bu teorik senaryo ise her ne kadar toplumsal medyada çokça tartışılsa da aslında yerçekimi, hızlanma ve Dünya’nın kütlesel dağılımı üzere hususlar hakkında fikir veren eğlenceli bir fikir deneyidir. Fakat pratikte uygulanabilir olmasa da bilimsel açıdan bizi yerçekimi ve fizik kanunları hakkında daha derinlemesine düşünmeye sevk ediyor.
Dünya’nın merkezine bir seyahat yapma fikri gelecekte teknolojinin ilerlemesiyle daha da ayrıntılandırılabilir yahut farklı biçimlerde incelenebilir. Fakat şimdilik Dünya’nın merkezinden geçen bir tünel açıp içine atlamak sırf teorik bir niyet olarak kalacak. Bu değişik ve eğlenceli tecrübe ise şimdilik sadece hayal gücümüzün sonlarını zorlayacak bir bilimsel fantezi olarak varlığını sürdürecek.
Bir yanıt yazın