Derin nefes almak, sırf bir gevşeme usulü değil, zihinsel ve fizikî sıhhatimizin temel bir modülüdür. Klasik meditasyonun temel unsurlarından biri olan bu kolay hareket, günümüz bilim insanları tarafından yapılan araştırmalarla daha derin bir mana kazanıyor.
Fareler üzerinde yapılan deneyler, nefes almanın, niyetlerin, hislerin ve davranışların nasıl iç içe geçtiğini gösteriyor. Bedenimizin en temel fonksiyonlarından biri olan nefes almak, bir yandan hayati kıymet taşırken, başka yandan şuurlu bir formda değiştirildiğinde birçok duygusal yansıyı de etkileyebiliyor.
Nefes almayı düzenleyen hücrelerin sırları, bilim dünyasında hâlâ keşfedilmeyi bekleyen bir alan. Los Angeles’taki birinci araştırmalar, beynimizde nefes alma fonksiyonunu denetim eden nöronlar olduğunu gösterse de, bu hücrelerin işleyişi hakkında hâlâ çok şey bilinmiyor.
Yeni genetik bulgular ışığında, bu hücrelerin fonksiyonlarını anlamak için çalışmalar sürüyor. Yaklaşık 65 farklı hücrenin nefes alma üzerinde çeşitli vazifeleri olduğu tespit edilmiş durumda. Araştırmalar, birtakım hücrelerin devre dışı bırakılmasının, farelerde makul içgüdülerin yok olmasına yol açtığını ortaya koyuyor. Lakin bu süreçte, öbür nöronların tesirleri de göz önüne alındığında, işin karmaşıklığı daha da artıyor.
Nefesin farkındalığı artırıcı tesiri, zihnimizdeki karmaşık ağlarla direkt kontaklı. Beynin ‘farkında olma’ kısmının, derin nefes alındığında nasıl etkilediği, dikkatimizi nasıl yine yönlendirdiği kıymetli bir buluş. Gerilimli durumlarda derin nefes almak, bu algılayıcı bölgenin baskılanmasını sağlıyor.
Bu, ekseriyetle dert ve öfke ile sonuçlanan reaksiyonları yönetmeyi kolaylaştırıyor. Bir an durup derin bir nefes almak, olaylara daha sakin ve mantıklı bir gözle bakmamıza yardımcı olabilir.